Bildstabilisiertes Fernglas 18x50 IS AW

Drugą wartością w oznaczeniu lornetki jest średnica jej obiektywów. Im jest ona większa, tym więcej światła zbiera lornetka.

Opisuje wewnętrzną budowę lornetek i umożliwia ich szczegółowy podział na różne typy.

Klasyczna konstrukcja lornetki, w której obiektywy są rozstawione nieco szerzej niż okulary.

Automatyczne lub ręczne urządzenie do pomiaru odległości.

Okulary te charakteryzują się stosunkowo dużym odsunięciem źrenicy wyjściowej. Pozwala to na obserwacje bez zdejmowania okularów korekcyjnych bez utraty wygody i ergonomii.

Te lornetki mogą być narażone jedynie na umiarkowaną wilgoć, względnie lekkie zachlapanie.

Pole widzenia w stopniach, które można objąć przez lornetkę.

Najkrótszy dystans do obiektu, na który można jeszcze ustawić ostrość.

Służy do porównania przydatności lornetek do obserwacji w warunkach słabego oświetlenia. Im wyższa liczba, tym lepsza przydatność do obserwacji zmierzchowych. Jednak tę wartość zawsze należy rozpatrywać w kontekście źrenicy wyjściowej.

Korpusy lornetek powleczone są zazwyczaj specjalnym materiałem, który chroni lornetkę, jak również zapewnia pewniejszy chwyt.

Już dawni żeglarze wykorzystywali lunety by nie stracić orientacji na pełnym morzu. W niektórych przypadkach nowoczesne lornetki oferują nawet wbudowany kompas oraz siatkę do szacowania odległości.

Kos, drozd, zięba czy szpak?
Lornetka pomaga w namierzeniu i identyfikacji ptaka.